मला लहान असताना जेवणाचा लै कंटाळा यायचा (आताही आहे)त्यामुळं मला जेवण भरवण्यासाठी माझे आजी बाबा मला गोष्टी सांगुन मला घास भरवायचे.मोठ्या माणसांच्या मोठ्या गोष्टी आमच्या बाबांना सांगायला फार आवडत मी पण मोठ्या कुतुहुलाने त्या ऐकायचो त्यामुळं मला तोडक्या मोडक्या का होईना त्या लक्षात राहिल्यात.असच एकदा मी आमचे बाबा कै.बापुराव देशमुख यांच्या बरोबर गप्पा मारत बसलो होतो.त्यांनी मला एक धाडसी किस्सा सांगितला तो किस्सा होता पुर्व शिरूरचे कोर्ट :स्व.माधवराव (अण्णा) फराटे यांच्या बद्दलचा.स्व.माधवराव अण्णा म्हणजे शिरूर तालुक्याच्या तत्कालीन राजकारणातील एक मोठं प्रस्थ. मांडवगण फराटा या गावातील इनामदार कुटुंबातील कारभारी व्यक्तिमत्व.मांडवगण हे त्या काळातील शिरूर तालुक्यातील आर्थिकदृष्ट्या सक्षम असलेल्या मोजक्या गावांपैकी भीमथडीच्या तटावरच एक मोठं गाव. तो सालस ,सुसंस्कृत,प्रेमळ आणि मायाळु असल्याचा लौकिक मांडवगणकरांनी आजही जपुन ठेवलाय.शिरूर तालुक्याच्या पुर्व पट्ट्यातील भांडणतंटे घोडनदीच्या कोर्टात येत नसत त्याचं एकमेव कारण म्हणजे स्व. माधवराव अण्णा. त्यांना मोलाची साथ होती ती श्री.एन्.डी.दादा फराटे यांची.त्यांच्या साहसाचा अनुभव मात्र मला माझ्या बाबांनी सांगितलेल्या अनुभवातून आला.
एकदा स्व.माधवराव अण्णा कामानिमित्त पुण्याला का मुंबईला गेले होते.या घटनेचा काळ मला माहीत नाही.एस.टी.स्टँड वर उतरल्यानंतर त्यांनी पुढचा इच्छित स्थळी जाण्याचा प्रवास रिक्षाने करण्याचा ठरवलं.स्व.माधवराव अण्णांच डोळ्यात भरणारं व्यक्तिनत्व रिक्षावाल्यानी हेरलं होत.प्रथमदर्शी पाहता कुणीही स्व.माधवराव अण्णांची पारख करू शकत होतं.तरी पण रिक्षा चालवणाऱ्याने फसवुन स्व.माधवराव अण्णांना एका अंधाऱ्या बोळीत नेलं तिथ गेल्यावर आणखी ४-५ जणांनी अण्णांना घेरलं आणि चाकुचा धाक दाखवुन पैशांची मागणी केली.स्व.अण्णांनी परिस्थीती ओळखुन लगेचच आपल्या कोपरीच्या आतल्या खिशातुन पिस्तुल बाहेर काढला.पिस्तुलाकडे पाहताच त्या भुरट्या चोरांची पळताभुई थोडी झाली.त्या चोरांनी अण्णांची माफी मागुन अण्णांना त्यांच्या इच्छित स्थळी पोहचवलं.आता जरी मांडवगणच्या ऊसात बिबटे सापडत असले तरी पुर्वी या मातीनी वाघांना घडवलय हे नक्की!!
तर असा होता आमच्या बाबांनी मला सांगितलेला किस्सा .हा किस्सा ऐकताना मी अगदी तल्लीन होऊन ऐकत होतो. बाबा एखाद्या वेळी थांबले की मी म्हणायचो "मंग ओ बाबा पुढं काय झालं?"
अशा साहसाच्या गोष्टी माझ्या वीररसात्मक साहित्या पेक्षा कमी नाहीत
#हर्षवाणी
#दादारावचानातु
#मोठीमाणसंमोठ्यागोष्टी
✍सोनबाराजे तथा हर्षद रमेश हांडे देशमुख
छायाचित्र :Balasaheb Pharate यांजकडुन
No comments:
Post a Comment